రామ లక్ష్మణులు - సీత గురించి అడవులన్నీ వెదుకుతున్నారు . వారికి దారిలో విపరీతముగా దాహము వేసింది. ఒకచోట వారికి మంచినీటి కొలను కనిపించింది. రామలక్ష్మణులు వారి ధనస్సులను గట్టుమీద వుంచి, చేతులు లో వున్న బాణాలను నీటితో తడిపిన నేలమీద గుచ్చివుంచారు. నీటిలోనికి దిగి దాహము తీర్చుకొని తరువాత ధనస్సులను వారు భుజములకు తగిలించుకున్నారు. నేల మీద గుచ్చిన బాణాలను పైకి లాగారు. రాముని బాణానికి చివర రక్తపు మరకలున్నాయి. అది రాముడు చూసాడు. ఆ రక్తపు మరక ఎక్కడిదని పరిసీలించాడు. ఆ స్థలాన్ని పరిసీలించాడు రాముడు. అక్కడ బాణము గుచ్చిన ప్రదేశములో గాయపడి రక్తముతో తడిసిన ఒక కప్ప కనబడింది. రామచంద్రుడు ఆ కప్పతో " అయ్యో పాపం! నా బాణము గృచ్చుకుంది. అయితే అది నీ వీపుకు తగిలనప్పుడు ఎందుకు నన్ను ఆపలేదు, అని అడిగాడు రామచంద్రుడు . దానికి ఆ కప్ప. "రామా ! నాకేదైనా కష్టము వస్తే "రామా రక్షించు" అని మొర పెట్టుకుంటాను. కానీ ఆ రాముడే నన్ను భాధపెట్టినప్పుడు నేను ఇంకెవరితో చెప్పగలను? ఎవరిని రక్షించమని అడగను? ఆ భాధకూడా నా శ్రీ రాముని ప్రసాధముగానే భావించి ఊరుకున్నాను "అని అంది ఆ కప్ప.
చూసారా! కప్పయొక్క శరణాగత తత్వము. మనము కూడా అట్టి శరణాగత తత్వాన్ని అలవరచుకోవాలి.
ఆదివారం, మార్చి 22, 2009
శనివారం, మార్చి 21, 2009
గురువారం, మార్చి 19, 2009
బుధవారం, మార్చి 18, 2009
దీనికి సబ్‌స్క్రయిబ్ చేయి:
పోస్ట్‌లు (Atom)
పోస్ట్‌లు
