దో - జడ చేతన గున దోషమయ , బిస్వ కీన్హ కరతార |
సంత హంస గున గుహహిC పయ , పరిహరి బారి బికార || 6 ||
భగవంతుడు చేతనాచేతనరూపమైన విశ్వాసమునందు మంచిచెడులను సృష్టించెను. హంస పాలను గ్రహించి నీటిని వదలినట్లే సాధువులు గుణములను గ్రహించి , దోషములను దూరముగా పరిహరించెదరు.
చౌ - అస బిబేక జబ దేఇ బిదాతా | తబ తజి దోష గునహిC మను రాతా ||
కాల సుబాఉ కరమ బరిఆఈC | భలెఉ ప్రకృతి బస చుకఇ భలాఈC || 1 ||
సో సుధారి హరిజన జిమి లేహిC | దలి దుఖ దోష బిమల జసు దేహీC||
ఖలఉ కరహిC భల పాఇ సుసంగూ | మిటఇ న మలిన సుభాఉ అభంగూ || 2 ||
లఖి సుభేష జగ బంచక జేఊ | బేష ప్రతాప పూజిఅహిC తేఊ ||
ఉఘరహిC అంత న హోఇ నిబాహూ | కాలనేమి జిమి రావన రాహూ || 3 ||
కిఎహుC కుబేషు సాధు సనమానూ | జిమి జగ జామవంత హనుమానూ ||
హాని కుసంగ సుసంగతి లాహూ | లోకహుC బేద బిదిత సబ కాహూ || 4 ||
గగన చఢఇ రజ పవన ప్రసంగా | కీచహిC మిలఇ నీచ జల సంగా ||
సాధు అసాధు సదన సుక సారీC| సుమిరహిC రామ దేహిC గని గారీC|| 5 ||
ధుమ కుసంగతి కారిఖ హోఈ | లిఖిఅ పురాన మంజు మసి సోఈ ||
సోఇ జల అనల అనిల సంఘాతా | హోఇ జలద జగ జీవన దాతా || 6 ||
భగవదనుగ్రహమున విచక్షణాశక్తిని కల్గివున్నవారు చెడును విసర్జించి, మంచిని మాత్రమే గ్రహించుదురు. ఒక్కొక్కప్పుడు మంచివారుసైతము మాయామోహితులై కాలము , స్వభావము , కర్మల ప్రభావముచే సన్మార్గము నుండి వైదొలుగుదురు. భగవద్బాక్తులు ఈ పొరపాటును తెలుసుకుని , వాటిని సవరించుకొందురు. దుఃఖదోషములును అధిగమించి నిర్మలమైనయాశమును పొందుదురు . అలాగే దుష్టులుగూడ ఒక్కొక్కసారి సత్సాంగత్యప్రభావమున సత్కర్మలను ఆచరింతురు . కానీ వారి దుష్టస్వభావములు మాత్రము మారవు . కపట వేషధారులైన ధూర్తులు మొదట గౌరవింపబడినను కాలక్రమమున వారివారి నిజస్వరూపము బట్టబయలగును . కాలనేమి , రావణుడు , రాహువు మొదలుగు వారివృత్తాంతములు ఇందుకు ప్రబల నిదర్శనము . సజ్జనుల , రూపములు, వేషములు ఎట్లనన్న వారు హనుమద్జాంబవతాదులువాలె అందరిచే గౌరవింపబడుదురు . దుష్టసహవాసము ప్రమాదకరం . సజ్జనమైత్రి వరప్రసాదం . ఇది లోకవిదితము , వేదప్రామాణికము . వాయు సాంగత్యమున పైకెగురు ధూళి ఉన్నతస్థితికి చేరును. అదియే పతనోన్ముఖంగా సాగిపోవు నీటితో కూడినప్పుడు బురదై అధోగతిపాలగును . సజ్జనులఇండ్లలో పెరిగిన చిలుకలు , గోర్వంకలు , రామనామము జపించును . దుర్జనుల ఇండ్లలోని చిలుకలు దుర్భాషలాడును . పొగ మాలినములతో కల్సినచొ నల్లబారును . కానీ సిరాగా మారినచో పవిత్ర పురాణములును వ్రాయవచ్చును . ఆ పోగయే- నీరు , అగ్ని , గాలితో కలిసి , మేఘముగా , మారినపుడు , వర్షజలముల ద్వార జీవులకు ప్రాణదాత యగును.
సంత హంస గున గుహహిC పయ , పరిహరి బారి బికార || 6 ||
భగవంతుడు చేతనాచేతనరూపమైన విశ్వాసమునందు మంచిచెడులను సృష్టించెను. హంస పాలను గ్రహించి నీటిని వదలినట్లే సాధువులు గుణములను గ్రహించి , దోషములను దూరముగా పరిహరించెదరు.
చౌ - అస బిబేక జబ దేఇ బిదాతా | తబ తజి దోష గునహిC మను రాతా ||
కాల సుబాఉ కరమ బరిఆఈC | భలెఉ ప్రకృతి బస చుకఇ భలాఈC || 1 ||
సో సుధారి హరిజన జిమి లేహిC | దలి దుఖ దోష బిమల జసు దేహీC||
ఖలఉ కరహిC భల పాఇ సుసంగూ | మిటఇ న మలిన సుభాఉ అభంగూ || 2 ||
లఖి సుభేష జగ బంచక జేఊ | బేష ప్రతాప పూజిఅహిC తేఊ ||
ఉఘరహిC అంత న హోఇ నిబాహూ | కాలనేమి జిమి రావన రాహూ || 3 ||
కిఎహుC కుబేషు సాధు సనమానూ | జిమి జగ జామవంత హనుమానూ ||
హాని కుసంగ సుసంగతి లాహూ | లోకహుC బేద బిదిత సబ కాహూ || 4 ||
గగన చఢఇ రజ పవన ప్రసంగా | కీచహిC మిలఇ నీచ జల సంగా ||
సాధు అసాధు సదన సుక సారీC| సుమిరహిC రామ దేహిC గని గారీC|| 5 ||
ధుమ కుసంగతి కారిఖ హోఈ | లిఖిఅ పురాన మంజు మసి సోఈ ||
సోఇ జల అనల అనిల సంఘాతా | హోఇ జలద జగ జీవన దాతా || 6 ||
భగవదనుగ్రహమున విచక్షణాశక్తిని కల్గివున్నవారు చెడును విసర్జించి, మంచిని మాత్రమే గ్రహించుదురు. ఒక్కొక్కప్పుడు మంచివారుసైతము మాయామోహితులై కాలము , స్వభావము , కర్మల ప్రభావముచే సన్మార్గము నుండి వైదొలుగుదురు. భగవద్బాక్తులు ఈ పొరపాటును తెలుసుకుని , వాటిని సవరించుకొందురు. దుఃఖదోషములును అధిగమించి నిర్మలమైనయాశమును పొందుదురు . అలాగే దుష్టులుగూడ ఒక్కొక్కసారి సత్సాంగత్యప్రభావమున సత్కర్మలను ఆచరింతురు . కానీ వారి దుష్టస్వభావములు మాత్రము మారవు . కపట వేషధారులైన ధూర్తులు మొదట గౌరవింపబడినను కాలక్రమమున వారివారి నిజస్వరూపము బట్టబయలగును . కాలనేమి , రావణుడు , రాహువు మొదలుగు వారివృత్తాంతములు ఇందుకు ప్రబల నిదర్శనము . సజ్జనుల , రూపములు, వేషములు ఎట్లనన్న వారు హనుమద్జాంబవతాదులువాలె అందరిచే గౌరవింపబడుదురు . దుష్టసహవాసము ప్రమాదకరం . సజ్జనమైత్రి వరప్రసాదం . ఇది లోకవిదితము , వేదప్రామాణికము . వాయు సాంగత్యమున పైకెగురు ధూళి ఉన్నతస్థితికి చేరును. అదియే పతనోన్ముఖంగా సాగిపోవు నీటితో కూడినప్పుడు బురదై అధోగతిపాలగును . సజ్జనులఇండ్లలో పెరిగిన చిలుకలు , గోర్వంకలు , రామనామము జపించును . దుర్జనుల ఇండ్లలోని చిలుకలు దుర్భాషలాడును . పొగ మాలినములతో కల్సినచొ నల్లబారును . కానీ సిరాగా మారినచో పవిత్ర పురాణములును వ్రాయవచ్చును . ఆ పోగయే- నీరు , అగ్ని , గాలితో కలిసి , మేఘముగా , మారినపుడు , వర్షజలముల ద్వార జీవులకు ప్రాణదాత యగును.