Blogger Widgets

సోమవారం, ఫిబ్రవరి 20, 2012

Wish You a Happy Shivaratri

సోమవారం, ఫిబ్రవరి 20, 2012

OM NAMAHA SIVAAYAHA

This falls on the 13th (or 14th) day of the dark half of Phalgun (February-March). The name means "the night of Shiva". The ceremonies take place chiefly at night. This is a festival observed in honour of Lord Shiva. Shiva was married to Parvati on this day.
People observe a strict fast on this day. Some devotees do not even take a drop of water. They keep vigil all night. The Shiva Lingam is worshipped throughout the night by washing it every three hours with milk, curd, honey, rose water, etc., whilst the chanting of the Mantra Om Namah Shivaya continues. Offerings of bael leaves are made to the Lingam. Bael leaves are very sacred as, it is said, Lakshmi resides in them.
Hymns in praise of Lord Shiva, such as the Shiva Mahimna Stotra of Pushpadanta or Ravana's Shiva Tandava Stotra are sung with great fervour and devotion. People repeat the Panchakshara Mantra, Om Namah Shivaya. He who utters the Names of Shiva during Shivaratri, with perfect devotion and concentration, is freed from all sins. He reaches the abode of Shiva and lives there happily. He is liberated from the wheel of births and deaths. Many pilgrims flock to the places where there are Shiva temples.

The Story of King Chitrabhanu

In the Shanti Parva of the Mahabharata, Bhishma, whilst resting on the bed of arrows and discoursing on Dharma, refers to the observance of Maha Shivaratri by King Chitrabhanu. The story goes as follows.
Once upon a time King Chitrabhanu of the Ikshvaku dynasty, who ruled over the whole of Jambudvipa, was observing a fast with his wife, it being the day of Maha Shivaratri. The sage Ashtavakra came on a visit to the court of the king.
The sage asked, "O king! why are you observing a fast today?"
King Chitrabhanu explained why. He had the gift of remembering the incidents of his previous birth.
The king said to the sage: "In my past birth I was a hunter in Varanasi. My name was Suswara. My livelihood was to kill and sell birds and animals. One day I was roaming the forests in search of animals. I was overtaken by the darkness of night. Unable to return home, I climbed a tree for shelter. It happened to be a bael tree. I had shot a deer that day but I had no time to take it home. I bundled it up and tied it to a branch on the tree. As I was tormented by hunger and thirst, I kept awake throughout the night. I shed profuse tears when I thought of my poor wife and children who were starving and anxiously awaiting my return. To pass away the time that night I engaged myself in plucking the bael leaves and dropping them down onto the ground.
"The day dawned. I returned home and sold the deer. I bought some food for myself and for my family. I was about to break my fast when a stranger came to me, begging for food. I served him first and then took my food.
"At the time of death, I saw two messengers of Lord Shiva. They were sent down to conduct my soul to the abode of Lord Shiva. I learnt then for the first time of the great merit I had earned by the unconscious worship of Lord Shiva during the night of Shivaratri. They told me that there was a Lingam at the bottom of the tree. The leaves I dropped fell on the Lingam. My tears which I had shed out of pure sorrow for my family fell onto the Lingam and washed it. And I had fasted all day and all night. Thus did I unconsciously worship the Lord.
"I lived in the abode of the Lord and enjoyed divine bliss for long ages. I am now reborn as Chitrabhanu."

Spiritual Significance of the Ritual

The Scriptures record the following dialogue between Sastri and Atmanathan, giving the inner meaning of the above story.
Sastri: It is an allegory. The wild animals that the hunter fought with are lust, anger, greed, infatuation, jealousy and hatred. The jungle is the fourfold mind, consisting of the subconscious mind, the intellect, the ego and the conscious mind. It is in the mind that these "wild animals" roam about freely. They must be killed. Our hunter was pursuing them because he was a Yogi. If you want to be a real Yogi you have to conquer these evil tendencies. Do you remember the name of the hunter in the story?
Atmanathan: Yes, he was called Suswara.
Sastri: That's right. It means "melodious". The hunter had a pleasant melodious voice. If a person practices Yama and Niyama and is ever conquering his evil tendencies, he will develop certain external marks of a Yogi. The first marks are lightness of the body, health, steadiness, clearness of countenance and a pleasant voice. This stage has been spoken of in detail in the Swetaswatara Upanishad. The hunter or the Yogi had for many years practised Yoga and had reached the first stage. So he is given the name Suswara. Do you remember where he was born?
Atmanathan: Yes, his birthplace is Varanasi.
Sastri: Now, the Yogis call the Ajna Chakra by the name Varanasi. This is the point midway between the eyebrows. It is regarded as the meeting place of the three nerve currents (Nadis), namely, the Ida, Pingala and the Sushumna. An aspirant is instructed to concentrate on that point. That helps him to conquer his desires and evil qualities like anger and so on. It is there that he gets a vision of the Divine Light within.
Atmanathan: Very interesting! But how do you explain his climbing up the bael tree and all the other details of the worship?
Sastri: Have you ever seen a bael leaf?
Atmanathan: It has three leaves on one stalk.
Sastri: True. The tree represents the spinal column. The leaves are threefold. They represent the Ida, Pingala and Sushumna Nadis, which are the regions for the activity of the moon, the sun and fire respectively, or which may be thought of as the three eyes of Shiva. The climbing of the tree is meant to represent the ascension of the Kundalini Shakti, the serpentine power, from the lowest nerve centre called the Muladhara to the Ajna Chakra. That is the work of the Yogi.
Atmanathan: Yes, I have heard of the Kundalini and the various psychic centres in the body. Please go on further; I am very interested to know more.
Sastri: Good. The Yogi was in the waking state when he began his meditation. He bundled up the birds and the animals he had slain and, tying them on a branch of the tree, he rested there. That means he had fully conquered his thoughts and rendered them inactive. He had gone through the steps of Yama, Niyama, Pratyahara, etc. On the tree he was practising concentration and meditation. When he felt sleepy, it means that he was about to lose consciousness and go into deep sleep. So he determined to keep awake.
Atmanathan: That is now clear to me; you certainly do explain it very well. But why did he weep for his wife and children?
Sastri: His wife and children are none other than the world. One who seeks the Grace of God must become an embodiment of love. He must have an all-embracing sympathy. His shedding of tears is symbolical of his universal love. In Yoga also, one cannot have illumination without Divine Grace. Without practising universal love, one cannot win that Grace. One must perceive one's own Self everywhere. The preliminary stage is to identify one's own mind with the minds of all created beings. That is fellow-feeling or sympathy. Then one must rise above the limitations of the mind and merge it in the Self. That happens only in the stage of Samadhi, not earlier.
Atmanathan: Why did he pluck and drop the bael leaves?
Sastri: That is mentioned in the story only to show that he had no extraneous thoughts. He was not even conscious of what he was doing. All his activity was confined to the three Nadis. The leaves, I have said before, represent the three Nadis. He was in fact in the second state, namely, the dream state, before he passed into the deep sleep state.
Atmanathan: He kept vigil the whole night, it is said.
Sastri: Yes, that means that he passed through the deep sleep state successfully. The dawning of day symbolises the entrance into the Fourth state called Turiya or superconsciousness.
Atmanathan: It is said that he came down and saw the Lingam. What does that mean?
Sastri: That means that in the Turiya state he saw the Shiva Lingam or the mark of Shiva in the form of the inner lights. In other words, he had the vision of the Lord. That was an indication to him that he would realise the supreme, eternal abode of Lord Shiva in course of time.
Atmanathan: So it appears from what you say that the sight of the lights is not the final stage?
Sastri: Oh no! That is only one step, albeit a difficult one. Now think of how the story continues. He goes home and feeds a stranger. A stranger is one whom you have not seen before. The stranger is no other than the hunter himself, transformed into a new person. The food was the likes and dislikes which he had killed the previous night. But he did not consume the whole of it. A little still remained. That was why he had to be reborn as King Chitrabhanu. Going to the world of Shiva (Salokya) is not enough to prevent this. There are other stages besides Salokya. These are Samipya, Sarupya and finally Sayujya. Have you not heard of Jaya and Vijaya returning from Vaikunta?
Atmanathan: Yes, I have understood now.

Lord Shiva's Assuarance

When creation had been completed, Shiva and Parvati went out to live on the top of Mount Kailas. Parvati asked, "O venerable Lord! which of the many rituals observed in Thy honour doth please Thee most?"
The Lord replied, "The 14th night of the new moon, in the dark fortnight during the month of Phalgun, is my most favourite day. It is known as Shivaratri. My devotees give me greater happiness by mere fasting than by ceremonial baths and offerings of flowers, sweets and incense.
"The devotee observes strict spiritual discipline in the day and worships Me in four different forms during each of the four successive three-hour periods of the night. The offering of a few bael leaves is more precious to Me than the precious jewels and flowers. My devotee should bathe Me in milk at the first period, in curd at the second, in clarified butter at the third, and in honey at the fourth and last. Next morning, he should feed the Brahmins first and, after performing the prescribed ceremonies, he can break his fast. O Parvati! there is no ritual which can compare with this simple routine in sanctity."
Parvati was deeply impressed by the speech of Loid Shiva. She repeated it to Her friends who in their turn passed it on to the ruling princes on earth. Thus was the sanctity of Shivaratri broadcast all over the world.
The two great natural forces that afflict man are Rajas (the quality of passionate activity) and Tamas (that of inertia). The Shivaratri Vrata aims at the perfect control of these two. The entire day is spent at the Feet of the Lord. Continuous worship of the Lord necessitates the devotee's constant presence in the place of worship. Motion is controlled. Evils like lust, anger, and jealousy, born of Rajas are ignored and subdued. The devotee observes vigil throughout the night and thus conquers Tamas also. Constant vigilance is imposed on the mind. Every three hours a round of worship of the Shiva Lingam is conducted. Shivaratri is a perfect Vrata.
The formal worship consists of bathing the Lord. Lord Shiva is considered to be the Form of Light (which the Shiva Lingam represents). He is burning with the fire of austerity. He is therefore best propitiated with cool bathing. While bathing the Lingam the devotee prays: "O Lord! I will bathe Thee with water, milk, etc. Do Thou kindly bathe me with the milk of wisdom. Do Thou kindly wash me of all my sins, so that the fire of worldliness which is scorching me may be put out once for all, so that I may be one with Thee-the One alone without a second."
At the Sivananda Ashram, Rishikesh, the Shivaratri festival is celebrated in the following manner.
  1. All spiritual aspirants fast the whole day, many of them without taking even a single drop of water.
  2. A grand havan is performed for the peace and welfare of all.
  3. The whole day is spent in doing the Japa of Om Namah Shivaya and in meditation upon the Lord.
  4. At night all assemble in the temple and chant Om Namah Shivaya the whole night.
  5. During the four quarters of the night the Shiva Lingam is worshipped with intense devotion.
  6. Sannyas Diksha is also given on this day to sincere seekers on the path.
Offer this inner worship to Lord Shiva daily: "I worship the jewel of my Self, the Shiva residing in the Lotus of my heart. I bathe Him with the water of my pure mind brought from the river of faith and devotion. I worship Him with the fragrant flowers of Samadhi-all this so that I may not be born again in this world."
Here is another formula for the supreme worship of the Lord: "O Shiva! you are my Self. My mind is Parvati. My Pranas are your servants. My body is your house. My actions in this world are your worship. My sleep is Samadhi. My walk is circumambulation of you. My speech is your prayer. Thus do I offer all that I am to you.

శుక్రవారం, ఫిబ్రవరి 17, 2012

శ్రీ రామకృష్ణ పరమహంస

శుక్రవారం, ఫిబ్రవరి 17, 2012

శ్రీ రామకృష్ణ పరమహంస ఫిబ్రవరి 18, 1836 న జన్మించారు.  ఈయన హిందూ మత గురువు. 19 వ శతాబ్దపు "బెంగాల్ సాంస్కృతిక పునరుజ్జీవనం" లో ఈయన ప్రభావము చాలా ఉంది. భారత దేశములో మతగురువుల బోధనలకు ఎక్కువ ప్రాముఖ్యాన్ని  ఇస్తారు. కాని రామకృష్ణుని జీవితములోని చాలా విషయములకు ఎన్నో ఆధారములు కలవు. చాలా మంది రామకృష్ణుని శిష్యులు ఉన్నత విద్యావంతులు, అధారములు దొరకనిదే విషయములు ప్రకటించకుండా ఉండడము దీనికి కారణము. అతని శిష్యుడు స్వామీ శారదానంద రామకృష్ణుని చుట్టూ పెరుగుతూ ఆతని జీవితచరిత్రను రచించెను.

రామకృష్ణులకు తల్లిదండ్రులు పెట్టిన పేరు గదాధరుడు. గదాధర్ క్రీ.శ 1836, ఫిబ్రవరి 18 న పశ్చిమబెంగాల్ లోని హుగ్లీ జిల్లాలోని కామార్పుకూర్ అనే కుగ్రామంలో జన్మించారు. వీరి తల్లిదండ్రులు క్షుదీరామ్, చంద్రమణిదేవి. వీరు చాలా పేదబ్రాహ్మణులైనప్పటికీ ధార్మికులు. గదాధరుడు అందగాడు, బాల్యం నుండే ఇతనికి లలితకళలు, చిత్రలేఖనము లో గల ప్రవేశము వలన వారి గ్రామములో ఇతనికి మంచిపేరు ఉండేది. అయితే చదువు మీద కానీ, ధన సంపాదన మీద కానీ ఆసక్తి చూపించకుండెను. ప్రకృతిని ప్రేమిస్తూ గ్రామము బైట పండ్ల తోటలలో స్నేహితులతో కలసి సమయాన్ని గడిపేవాడు.  అతను సాధువులు చెప్పే ఉపన్యాసములు చాలా శ్రద్ధగా వినేవారు. అప్పటినుండి ఆయనలో ఆద్యాత్మిక భావన ఎక్కువ అయ్యింది అనుటలో సందేహం లేదు.
గుడిలో విగ్రహం లో ఆయినా సజీవ దేవుడును చూసారు. కాళీ మాతను పూజించేవారు.  ఎక్కువ అద్యాత్మికత కలిగివుండటం వాళ్ళ రాత్రి పగలు తేడాలేకుండా ఎప్పుడు ద్యానంలోనే వుండేవారు.  అది చూచి అందరు రామకృష్ణ కు వివాహం చేయమని అందరు సూచించారు.  అప్పుడు ఐదు సంవత్సరాల శారదామాత తో వివాహం జరిపించారు.  ఈ శారదా మాతే శ్రీ రామకృష్ణ పరమహంస వారి ప్రధమ శిష్యురాలు గా వుంది.  ఆమె రామకృష్ణ పరమహంస గారి అడుగు జాడలలోనే నడిచింది.  ఆమె కూడా ఆద్యాత్మికత అలవర్చుకున్నది. 
రామకృష్ణ పరమహంస శారదామాతను దేవత పూజించుట 
 ఆమెను రామకృష్ణులవారు కాళీమాతగా కొలచి పూజించేవారు.   రామకృష్ణ పరమహంస అనేకమంది శిష్యులను మనకు అందించారు అందులో ముఖ్యడు వివేకానంద స్వామి.
రామకృషుని బోధనల లో ముఖ్యాంశములు. భగవద్ తత్వం గురించి చెప్పారు.
  1. సృష్టి లో ఏకత్వము
  2. అన్ని జీవులలో దైవత్వము
  3. ఒక్కడే భగవంతుడు, సర్వమత ఐకమత్యము. అన్నిమతాల సారాంశం ఒక్కటే.
  4. మానవ జీవిత ము లో దాస్య కారకాలు కామము, స్వార్థము. కామకాంచనాలనుండి విడివడితే భగవంతున్ని పొందవచ్చు.
  5. మానవసేవే మాధవసేవ
  6. ఒక గమ్యానికి ఎన్నోమార్గాలున్నట్లే భగవంతున్ని చేరడానికి మతాలు కూడా మార్గాలే.
  7. జ్ఞానము ఐకమత్యానికి, అజ్ఞానము కలహాలకి దారి తీస్తాయి.
  8. మానవుడు ఆలోచనతోనే మనిషిగా మారతాడు
  9. భగవంతుని దర్శించడము అందరికీ సాధ్యమే. గృహస్తులు ప్రపంచాన్ని వదిలి చేయనక్కర లేదు కాని వారు శ్రద్దగా ప్రార్థించాలి. శాశ్వతమైన వస్తువులకు క్షణికమైన వస్తువులకు తేడా గమనించే వివేకము కావాలి.
  10. బంధాలను తగ్గించుకోవాలి. దేవుడు శ్రద్దగా చేసే ప్రార్థనలను వింటాడు. భగవంతుని గురించి తీవ్ర వ్యాకులత ఆధ్యాత్మిక జీవితానికి రహస్యము.
  11. కామము, అసూయ దేవుని దర్శనానికి రెండు ముఖ్య శత్రువులు.
 కొన్నాళ్ళకు క్యాన్సర్ వ్యాధితో బాధపడ్డారు.తన నివాసాన్ని ఆరోగ్యరీత్యా దక్షిణేశ్వరం నుండి కాశిపూర్ కు మార్చారు. అప్పుడు శిష్యులు అందరూ ఎంతో సేవచేశారు.చనిపోవడానికి మునుపు ఒకరోజు తన ఆధ్యాత్మిక శక్తులన్నిటినీ స్వామి వివేకానందునికి ధారపోసారు. 16 ఆగష్టు, 1886న మహాసమాధిని పొందెను. అయన వదిలి వెళ్ళిన పదహారు మంది శిష్య సమ్మేళనమునకు స్వామీ వివేకానంద సారధ్యము వహించెను. వివేకానంద ఆ తరువాత మత తత్త్వవేత్త, ఉపన్యాసకుడుగా ప్రసిద్ది చెందారు.

బుధవారం, ఫిబ్రవరి 15, 2012

పుష్పవిలాపం

బుధవారం, ఫిబ్రవరి 15, 2012


కరుణశ్రీగా ప్రసిద్ధులైన జంధ్యాల పాపయ్య శాస్త్రి రచించిన ఖండకావ్యంలోని ఒక కవితా ఖండంపేరు పుష్పవిలాపం. కవి ఇందులోని చక్కని పద్యశైలి, భావుకత, కరుణారసాల వల్ల ఈ పద్యాలు జనప్రియమైనాయి. అమరగాయకుడు ఘంటసాల వెంకటేశ్వరరావు పాడిన పుష్పవిలాపం మంచి పేరు వచ్చింది.  జంధ్యాల వారికి గుర్తింపు వచ్చింది.  పువ్వులు గురించి కవులు అనేక కావ్యాలు, కవిత్వాలు రాసారు.  వాటి అన్నిటికంటే పుష్పవిలాపంకు పేరు బాగా వచ్చింది. కరుణరసంతో సాగుతున్న ఈ కావ్యం వల్లే జంధ్యాల వారికి కరుణశ్రీ అన్నపేరు వచ్చిందేమో కదా!  
ఇందులో ఎలా వివరించారో చూడండి. ఘంటసాలవారి గాత్రముతో వున్నా కొన్ని పద్యాలను మాత్రం under  line  చేసాను. 


చేతులారంగ నిన్ను పూజించుకొరకు
కోడి కూయంగనే మేలుకొంటి నేను;
గంగలో మున్గి ధౌత వల్కలము గట్టి
పూలు కొనితేర నరిగితి పుష్పవనికి
నే నొక పూలమొక్క కడ నిల్చి చివాలున కొమ్మవంచి గో
రానెడు నంతలోన విరు లన్నియు జాలిగ నోళ్ళు విప్పి "మా
ప్రాణము తీతువా" యనుచు బావురు మన్నవి; క్రుంగిపోతి; నా
మానసమం దెదో తళుకు మన్నది పుష్పవిలాప కావ్యమై.
తల్లి యొడిలోన తలిరాకు తల్ప మందు
ఆడుకొను మమ్ములను బుట్టలందు చిదిమి
అమ్ముకొందువె మోక్ష విత్తమ్ము కొరకు!
హౄదయమే లేని నీ పూజ లెందుకోయి?
జడమతుల మేము; జ్ఞానవంతుడవు నీవు;
బుధ్ధి యున్నది; భావ సమౄద్ధి గలదు;
బండబారె నటోయి నీ గుండెకాయ!
శివునకై పూయదే నాల్గు చిన్ని పూలు?
ఆయువు గల్గు నాల్గు గడియల్ కని పెంచిన తీవతల్లి జా
తీయత దిద్ది తీర్తు ము; తదీయ కరమ్ములలోన స్వేచ్ఛమై
నూయల లూగుచున్ మురియుచుందుము; ఆయువు దీరినంతనే
హాయిగ కన్ను మూసెదము ఆయమ చల్లని కాలి వ్రేళ్ళపై.
గాలిని గౌరవింతుము సుగంధము పూసి; సమాశ్రయించు భృం
గాలకు విందు చేసెదము కమ్మని తేనెలు; మిమ్ము బోంట్ల నే
త్రాలకు హాయిగూర్తుము; స్వతంత్రుల మమ్ముల స్వార్ధ బుద్ధితో
తాళుము త్రుంప బోవకుము; తల్లికి బిడ్డకు వేరు సేతువే!
ఆత్మ సుఖమ్ము కోసమయి అన్యుల గొంతులు కోసి తెచ్చు పు
ణ్యాత్ముడ! నీకు మోక్ష మెటు లబ్బును? నెత్తురు చేతి పూజ వి
శ్వాత్ముడు స్వీకరించునె? చరాచర_వర్తి ప్రభుండు మా పవి
త్రాత్మల నందుకోడె! నడమంత్రపు నీ తగులాట మేటికిన్?
ఊలు దారాలతో గొంతు కురి బిగించి
గుండెలో నుండి సూదులు గ్రుచ్చి కూర్చి
ముడుచు_కొందురు ముచ్చట ముడుల మమ్ము
అకట! దయలేని వారు మీ యాడువారు
గుండె తడి లేక నూనెలో వండి పిండి
అత్తరులు చేసి మా పేద నెత్తురులను
కంపు దేహాలపై గుమాయింపు కొరకు
పులుముకొందురు హంత! మీ కొలము వారు.
అక్కట! హాయి మేము మహిషాసురు లెందరొ నాల్గు ప్రక్కలన్
ప్రక్కల మీద చల్లుకొని మా పసిమేనులు పాడు కాళ్ళతో
ద్రొక్కుచు దొర్లి - దొర్లి - మరు రోజుదయాననె వాడి వత్తలై
రెక్కలు జారిపోఁ పరిహరింతురు మమ్ముల పెంటదిబ్బ పై.
మా వెలలేని ముగ్ధ సుకుమార సుగంధ మరంద మాధురీ
జీవిత మెల్ల మీకయి త్యజించి కృశించి నశించిపోయె; మా
యౌవన మెల్ల కొల్లగొని ఆ పయి చీపురుతోడ చిమ్మి మ
మ్మావల పారబోతురు గదా! నరజాతికి నీతి యున్నదా !
బుద్ధ దేవుని భూమిలో పుట్టినావు
సహజ మగు ప్రేమ నీలోన చచ్చెనేమి?
అందమును హత్య చేసెడి హంతకుండ!
మైలపడిపోయె నోయి! నీ మనుజ జన్మ.
పూజ లేకున్న బాబు నీ పున్నె మాయె!
కోయ బోకుము మా పేద కుత్తుకలను
అకట! చేసేత మమ్ముల హత్య చేసి
బాపుకొన బోవు ఆ మహా భాగ్య మేమి?
ఇట్లు పుష్పాలు నన్ను చీవాట్లు పెట్టి
నట్లుగాన్ - పూలు కోయ చేయాడలేదు;
ఏమి తోచక దేవర కెరుక సేయ
వట్టి చేతులతో ఇటు వచ్చినాను

మంగళవారం, ఫిబ్రవరి 14, 2012

శ్రీమన్నారాయణ శ్రీమన్నారాయణ

మంగళవారం, ఫిబ్రవరి 14, 2012

 శ్రీమన్నారాయణ శ్రీమన్నారాయణ |
శ్రీమన్నారాయణ నీ శ్రీపాదమే శరణు ||

 కమలాసతీ ముఖకమల కమలహిత |
 కమలప్రియ కమలేక్షణ |
 కమలాసనహిత గరుడగమన శ్రీ |
కమలనాభ నీపదకమలమే శరణు ||

పరమయోగిజన భాగధేయ శ్రీ |
 పరమపూరుష పరాత్పర
పరమాత్మ పరమాణురూప శ్రీ |
తిరువేంకటగిరి దేవ శరణు ||

My Blog Lovers

నా యూట్యూబ్ చానల్స్ ప్లీజ్ సబ్స్క్రిబ్ చేయండీ

Diabetic Challenger

DIABETIC CHALLENGER YOUTUBE CHANNEL. PLASE SUBSCRIBE MY CHANNEL...... THANK YOU VERY MUCH.

Ammamma Tho Nenu (అమ్మమ్మ తో నేను

Please subscribe our channel Ammamma Tho Nenu (అమ్మమ్మ తో నేను)