పాజిటివ్ ప్రేరణ

మంచి - చెడు , సత్యం - అసత్యం , భయం -అభయం , సంతృప్తి - అసంతృప్తి ఇలాంటివి అన్ని మనకు ప్రేరణ కలిగించేవే . ఐతే భయాన్ని అదుపులో వుంచితే జాగ్రత్తగా పవర్తిస్తే అదే ప్రేరణగా వుపయోగపడుతుంది.
అలాగే మనచుట్టూవున్నా వాతావరణం నుండే ప్రేరణ పుడుతుంది. అది పాజిటివ్ ప్రేరణ కావచ్చు, లేదా నేగేటివ్ ప్రేరణ కావచ్చు.
ఒక వూర్లో ఇద్దరు అన్నదమ్ములు వున్నారు . వారిలో ఒకడు పచ్చి తాగుబోతు గా వుండి చెడు ,అసత్యం ,భయం , అసంతృప్తి కలిగి జీవితం లో అన్ని కోల్పోయి నట్టువుంటాడు. రెండవ వాడు మంచిగా అబివృద్ధి చెంది , పెద్ద పారిశ్రామికవేత్తగా మంచి, సత్యవ్రతునిగా భయం లేని వానిగా సంతృప్తి కలిగి జీవితం లో వున్నత స్థానం లో వున్నాడు.
ఇది గమనించిన ఒకతను ఆ అన్నాదమ్ముల దగ్గారుకు విడి విడిగా వెళ్లి " మీరు ఇద్దరూ ఒక ఇంటిలో వారే కదా మరి ఒకరు మంచి గా మరొకరు చెడుగా ఎలా వున్నారు"? అని అడిగాడు.

ముందుగా తాగు భోతు ని అడగగా" మానాన్నాతాగుతాడు . మా నాన్న దగ్గరనుండి ఈ లక్షణాలు నాకు అబ్బాయి" . అందుకే ఇలా తయారయ్యాను అన్నాడు .

రెండవ వాడిని అడుగగా" మానాన్న కష్టపడి పని చేసేవాడు .ఈనాడు నేను ఈ స్థాయి లో వుండటానికి మా నాన్నగారే ప్రేరణ" అని సమాధానం ఇచ్చాడు.
ఇందులో మనం అర్ధం చేసుకోవలసింది వారి తండ్రికి రెండు లక్షణాలు వున్నాయి . మంచి - చెడు వున్నాయి . వాటిలో చెడ్డ లక్షణాలను ఆదర్శం గా ఒకడు తీసుకొని నెగెటివ్ ప్రేరణకు గురి అయ్యాడు. వాటిలో మంచి లక్షణాలను మరొకడు ఆదర్శం గా తీసుకొని పాజిటివ్ ప్రేరణకు గురి అయ్యి మంచి స్థాయిని చేరాడు .
ప్రతీ మనిషి లో పోసిటివ్ నెగెటివ్ లక్షణాలు వుంటాయి. మనం వాటి లో పాజిటివ్ ప్రేరణ మాత్రమె తీసుకోవాలి . అలా అయితేనే గోప్పవారిమి అవ్వగాలము.

తల్లి ఆదర్శం

పిల్లలకి అమ్మే ఆదర్శం అని మా అమ్మమ్మ చెప్తూ వుంటుంది. నాకు అమ్మమ్మ అలాంటి ఒక ఆదర్సమైన తల్లి కధ చెప్పింది . అది జరిగిన కాదే ............

గాంధీ గారి తల్లి పేరు పుతలీబాయి . ఆమె ఆదర్శ భారత మహిళల. భారతీయ సంస్కృతిని చిన్నప్పటినుండే అలవరుచుకున్న స్త్రీ. ఆమె ఒక వ్రతమును చేసేది . ప్రతీ రోజు కోయిల కూసిన తరువాతనే ఆమె ఆహారం తినేది ( ఒక ఋతువులో ) .
గాంధి చిన్నగా వున్నప్పుడు, ఒక రోజు , అతని తల్లి కోయిల కూతకై వేచి వున్నది. తన తల్లి భోజనానికి ఆలస్యం అవుతోందని గాంధి అనుకోని ........ వెంటనే బయటకు వెళ్లి కోయిల లా కుసి తరువాత ఇంటిలోకి వచ్చాడు.
"అమ్మా ! కోయిల కూసింది నువ్వు ఇంక భోజనం చేయ్యమ్మా " అని అన్నాడు.
అసలు విషయాని గ్రహించిన పుతలీబాయి గాంధి ని రెండు చెంపలు కొట్టీ -" ఓరి దుర్మార్గుడా ! నీలాంటి కొడుకు నాకు పుట్టటం నా దురదృష్టం" అని భాద పడింది. ఆ తల్లి భాదను గ్రహించిన గాంధి చలించి పోయాడు. ఆసంఘటన గాంధి హృదయం లో నాటుకుంది . ఆనాటి నుండి అసత్యం మాటలాడనని ప్రతిజ్ఞా పట్టాడు.

ఈ విధం గా సామాన్యులను కూడా మహనీయులుగా తీర్చిదిద్దే శక్తీ సామర్ధ్యాలు , స్పూర్తి ఒక్క తల్లికే వుంటుంది. ఈ విధంగా పుతలీబాయి ఒక ఆదర్స తల్లి గా చెప్పవచ్చు.

ఎలాంటి తల్లులు వుంటే పిల్లలు తప్పకుండా గొప్పవారవుతారు. ఇది నిజం.

స్పూర్తి -"అందరికి ............................"

ఆఫీసు కి వెళ్ళకుండా ఇంటి దగ్గర రెస్ట్ తీసుకున్దామనుకొని తేలిక గా వున్నా డ్రెస్ వేసుకొని పడుకుందామని దిండు వేసుకొని రడీ అయ్యేసరికి బాస్ వస్తున్నాడని తెలిసింది . అంతే వెంటనే లాప్ టాప్ తీసి పని చేస్తున్నాను.
పెండింగ్ వర్క్ చెయ్యాలి మరి . బాస్ అడిగితే వర్క్ అట్ హోం అని చెప్పాలి అబ్బద్ధం చెప్తే అతికి నట్టు వుండాలి కదా.
అందు కే ఈ లాప్ టాప్ ముందు వుంచుకున్నాను మరి . ఇలా చెయ్యక తప్పదు మరి . ఏ మంటారు.

గుర్రం నడపలేని హీరో

మా అమ్మమ్మ ఒక కధ చెప్పింది . ఆ కధ పేరు గుర్రం నడపలేని హీరో . అది జవహర్ లాల్ నెహ్రూ గారి చిన్నప్పటి విషయం. నాకు చాలా నచ్చింది. అది ఏమిటంటే..........
నెహ్రూ గారికి చ్చిన్నప్పుడు గుర్రం స్వారీ చేయటం చాలా ఇష్టం. వీరోచిత సంఘటనలంటే మహా సరదా. తండ్రి మోతిలాల్ కుడా వీటిని ప్రోత్సాహించేవారట. మోతిలాల్ ఒక రోజు జవహర్ను గుర్రం ఎక్కించి పంపారు. అప్పుడు సాయంత్రం ఫ్రెండ్స్ కు టెన్నీస్ పార్టీ ఇచ్చారు. పార్టీ జరుగుతున్న సమయం లో గుర్రం ఒకటే తిరిగి వచ్చింది. నెహ్రూ గుర్రం మీద లేరు , మోతిలాల్ గాబరా చెందారు. పార్టీకి వచ్చిన వారి తో హడావిడిగా నేహృను వెతకారు. దారిలో నడుచుకుంటూ నెహ్రూ వస్తున్నారు. "ఏమి జరిగిందీ?" అని అందరూ అడిగారు. "ఏమి లేదు. గుర్రం నన్ను క్రింద పడేసి పర్గ్గేత్తింది . నేను నడుచుకుంటూ వస్తున్నాను" అన్నారు నెహ్రూ, `గుర్రం నడపలేని హీరో ' అని అందరు గొల్లున నవ్వారు . అతరువాత కుడా అప్పుడప్పుడు జవహరును "హీరో" అని సంభోదిస్తూ వుండేవారట.
మా అమ్మమ్మ చెప్పిన కధ చాలా భాగుంది కదండి .
మరోసారి ఇంకో కధ తో మీ ముందుకు వస్తాను మరి నాకు ఎగ్జామ్స్ అవుతున్నాయి. చదువుకోవాలి. ఇక బాయ్ బాయ్.